محبت به حق

آفرینش با رحمت و محبت آغاز شد.

خدای رحمان موجودات را آفرید و رحمتش را در همه جا گستراند و فرمود: «و رحمتی وسعت کل شی‌ء – رحمتم هر چیزی را فرا گرفته است. » با همین اسم «رحمان» آدمیان را آفرید و خدمت به آنان را خدمت به خود بر شمرد.

اگر می خواهی جلوه ای کوچک از محبت خالق به مخلوقاتش را ببینی، محبت مادر به فرزندش را مشاهده کن که چون او را «از خود» می داند، کاری جز ابراز محبت خود به فرزند نمی شناسد و هم و غمی جز رسیدگی به فرزند خود ندارند.

                                                  طفیل هستی عشق اند آدمی و پری            ارادتـی بنمـا تا سعادتــی بـبـــری